Trójczłonowa kosiarka zawieszana pomysłu M. Bachmatiuka z Zespołu PGR Łączany

Dodano dnia: 17/07/2019

Dzisiaj wielostronne kosiarki nie są niczym nadzwyczajnym. Jednak niemałym zaskoczeniem może być wiadomość, że już w połowie lat 50 w Polsce zrodził się pomysł stworzenia listwowej kosiarki trójczłonowej. Konstruktor zamontował ją na znanym nam dobrze Zetorze 25K.
Marcin Bachmatiuk, młodszy mechanik Zespołu PGR Łączany (pow. Namysłów), dokonał cennego udoskonalenia. Zbudowana według jego pomysłu kosiarka jest blisko trzykrotnie wydajniejsza niż kosiarka Kz-2,1. Szerokość robocza nowej kosiarki wynosi 5,5 m.

Trójczłonowa kosiarka zawieszana.

Oto jak wygląda porównanie wydajności kosiarek Kz-2,1 oraz trójczłonowej – Bachmatiuka.
Kosiarka Kz-2,1 kosi w ciągu 1 godziny na II biegu (5,2 km/godz.) 1,04 ha. Kosiarką trójczłonową Bachmatiuka o szerokości roboczej 5,5 m, przy tej samej prędkości jazdy i tym samym zużyciem paliwa, można skosić w ciągu godziny 2,86 ha.
Trójczłonowa kosiarka budowana według pomysłu Marcina Bachmatiuka w Warsztatach PGR w Łambinowicach wzbudziła duże zainteresowanie na Wystawie Wynalazczości i Postępu Technicznego we Wrocławiu, zorganizowanej jesienią ubiegłego roku.
Największą trudność miał konstruktor z przekazaniem napędu na przedni pomost tnący. Trudność tę Bachmatiuk rozwiązał w ten sposób, że na ramie służącej do zawieszenia przedniego przyrządu tnącego umocował krótki wał osadzony w łożyskach. Jeden koniec wału połączony został przegubem z wałem biegnącym pod silnikiem traktora do przystawki tylnej. W przedniej części wału zaklinowano mimośród napędzający za pomocą targańca listwę nożową przyrządu tnącego. Targaniec połączony jest z listwą nożową za pomocą wspornika zakończonego kulowym przegubem.
Przedni przyrząd tnący o długości 2,2 m wyposażony jest w 28 palców. W czasie transportu jest on unoszony za pomocą ramion, których dolne i górne końce umocowane są w zawiasach.
Przedni przyrząd tnący pozostaje w położeniu roboczym dzięki własnemu ciężarowi oraz dzięki działaniu spiralnej sprężyny.

Trójczłonowa kosiarka zawieszana (widok z przodu).

Z tyłu traktora zawieszone są dwa symetryczne przyrządy tnące: prawy i lewy, w których zastosowano listwy nożowe o 19 nożykach. Każda belka palcowa umocowana jest jednym końcem do płozu zawiasowego, przymocowanego do jednego z ramion ułożyskowanej belki podnoszącej. Kąt nachylenia belki palcowej w stosunku do ziemi można zmieniać. Położenie jej ustala się na zębatce.
Podnoszenie przedniego i tylnych przyrządów tnących odbywa się równocześnie przy pomocy podnośnika hydraulicznego.
Podczas transportu tylne przyrządy tnące ustawia się pionowo i zabezpiecza za pomocą cięgieł transportowych.
Ruch dźwigni podnoszących tylne przyrządy tnące zapewniają łańcuchy łączące te dźwignie z ramionami podnośnika hydraulicznego. Natomiast przedni przyrząd tnący podnoszony jest linką stalową, której jeden koniec umocowano do jednego z ramion podnoszących przyrząd tnący.
Linka poprowadzona jest pod traktorem. Drugi jej koniec zaczepiony jest do ramienia podnośnika hydraulicznego. W ten sposób ruch dźwigni podnośnika powoduje jednoczesne podniesienie wszystkich trzech przyrządów tnących.
Każdy z tylnych przyrządów tnących zawieszony jest na dwóch sprężynach spiralnych, które amortyzują wstrząsy spowodowane nierównościami terenu.
Przy nawracaniu kosiarką podczas pracy, przedni przyrząd tnący można unieść na 30 cm, zaś tylne na 25 cm ponad ziemię (tak samo przy transporcie).
Napęd tylnych przyrządów tnących przenoszony jest z wału głównego, napędzanego poprzez koło pasowe wału przekaźnikowego. Wał główny zaopatrzony jest w sprzęgło bezpieczeństwa, które wyłącza napęd w wypadku powstania zbyt dużych oporów w przyrządach tnących.

Trójczłonowa kosiarka zawieszana (widok z tyłu).

Wał główny połączony jest z wałem napędzającym przyrządów tnących.
Na drugim końcu wału głównego zaklinowana jest tarcza mimośrodowa napędzająca targańce tylnych przyrządów tnących. Wał główny obraca się z prędkością 750 obr./min.

Mechanizacja Rolnictwa
Nr 2/1955

Artykuł odszukał i przygotował do publikacji: Mateusz Stasiński (Ursus c-325)

Zobacz więcej na